My complaint:

Mijn kleinzoon is direct na de geboorte tegen de gemaakte afspraken in weggehaald en uit huis geplaatst. Reden hiervoor was dat beide ouders een lichte beperking hebben. Er was ze beloofd dat ze het mochten proberen onder begeleiding. Alles was al geregeld. Bij de eerste hoorzitting, waar een jaar ots werd geëist, bleek dat ze geen behoorlijk onderzoek hadden gedaan. Dit moesten ze opnieuw doen. Ik heb als oma (en pedagogisch medewerker) gevraagd om hem in huis te mogen nemen. Gezinsvoogd  kwam op huisbezoek.
Hij begon al gelijk met opmerkingen dat dit niet zou gebeuren, als het aan hem lag. Hij kwam dan ook heel ongeïnteresseerd over, was alleen gekomen omdat dit moest van de rechter. Inmiddels zijn we een paar hoorzittingen verder, waarbij het steeds voor 3 maanden verlengd werd. De rapporten die deze gezinsvoogd schreef waren zeer subjectief, het barstte van de eigen emoties en meningen. Zelfs kleine dingetjes die hier totaal niets mee te maken hadden, werden vreselijk dramatisch beschreven en opgeblazen. Zijn eigen mening werd voortdurend benadrukt en ze werden zo negatief beschreven, alsof het om zware misdadigers ging. Terwijl ze alleen een lichte beperking hebben.
De advocaat heeft hierover geklaagd bij de rechter omdat het om een zeer onprofessioneel geschreven verslagen ging. Maar hier werd niet op in gegaan.
Tijdens de begeleide bezoeken ging alles goed, mijn zoon is gek op zijn zoontje. Echter de laatste keer zat hij zo vol spanningen omtrent dit hele gebeuren, dat hij daar ruzie kreeg en erg boos is geworden. Gelijk werd de politie gebeld (hij heeft niemand aangeraakt) en nu mag hij zijn zoon niet meer zien. Toen ik telefonisch om opheldering vroeg, praatte hij heel koeltjes, als of het over een halfje brood ging. Hij deelde ook gelijk even mede dat hij zijn zoon voorlopig niet meer mag zien (gelijk na de gebeurtenis). Hij klonk hier heel verheugd over. Dit heeft ons ontzettend gekwetst. Hij genoot duidelijk van zijn macht. Een klacht indienen heeft weinig zin, want ik heb al eerder gemerkt dat ze daar elkaar de handen boven het hoofd houden. Bovendien heeft mijn zoon toch al een stempel, dus dat is veel gemakkelijker. Maar waar ik me ook ontzettend aan erger is dat ze totaal geen kennis hebben wat bijv. PDD-NOS in houdt. En dat terwijl ze zogenaamd speciaal voor mensen met een beperking zijn?
Ik ben bang dat hij zijn zoon helemaal nooit meer mag zien, als we een klacht tegen hem indienen. Want hij wordt altijd geloofd, ook al brengt hij dingen heel anders over.
Zo durven we ook niet om een andere gezinsvoogd te vragen, dit is al de tweede. We weten niet meer waar we terecht moeten om serieus genomen te worden.

Desired solution:

We willen serieus genomen worden en dat ze op een eerlijke en objectieve manier behandeld worden.
Dat de gezinsvoogd kennis heeft van bepaalde beperkingen en hier ook rekening mee houdt.